سر و صدا برای چیست؟
اخیرا عکسی از دختران در شبکه های اجتماعی وایرال شده است که در آن دختران بی حجاب عکس گرفته اند. هر چند این عکس پیام های زیادی داشت، ولی کمی بعد عکسی از دختران با حجاب در برابر دانشگاه تهران منتشر شد که بعد معلوم شد اساسا این ها دانشجوی دانشگاه تهران نیستند.
این تصاویر از دانشجویان دانشگاه تهران پخش شده است که دستاوردی جز دو قطبی سازی جامعه ندارد. این دانشگاه، زمانی محل تربیت افرادی بوده است سرنوشت ساز، کسانی که تا همین یک دهه پیش در برابر هر گرونه گرانی، عدم مدیریت صحیح، ظلم و بی عدالتی رگ غیرتشان باد کرده و با صدایی رسا علیه این بی عدالتی ها فریاد می زدند.
آری دوستان، امروز، دانشگاه نه آن دانشگاه است و دانشجو نه آن دانشجو! همه ما می دانیم که دانشجو موذن یک جامعه است و اگر خاموش شود نماز ملتی قضا می شود. و این موذن وظیفه ای بس سنگین در قبال جامعه دارد.
اما مسئله ای که الان وجود دارد و نشان می دهد این است که آن دوران و آن دانشجویان و آن عدالت خواهی امروز اگر نگویم تمام شده می گویم کم رنگ شده است.
دغدغه دانشجویان شده است که موی دختری بیرون باشد یا داخل! همینقدر احمقانه و همینقدر ناراحت کننده.
چرا دو قطبی سازی؟!
یکی از کاربران شناخته شده شبکه‌های اجتماعی هم نوشت که «این دانشجویان را می‌شناسد و اتفاقا سیاسی نیستند و برای قشنگ شدن عکسشان، این نوع پوشش را انتخاب کرده‌اند و حالا از تهدید‌ها و تشویق‌های عجیب، احساس خطر می‌کنند.»
سوالی که برای من پیش می آید این است که چرا دو قطبی سازی؟! چرا دانشجویان به جای اینکه در این برهه حساس و بسیار مهم تاریخی ایران، به جای پرچمدار شدن برابر مشکلات، تلاش برای دو قطبی سازی می کنند؟ اصلا چرا دختران از یک هئیت می آیند و بر دو قطبی سازی دامن می زنند؟
مسئله حجاب، مسئله مهمی است که باید درباره آن بحث شود ولی به والا در این برهه الویت دهم هم نیست.
واکنش‌ها و عکس العمل ها به انتشار آن تصویر همچنان ادامه دارد و برخی تصاویری از دختران بدون روسری و مانتویی و چادری را مقابل دانشگاه تهران در کنار هم منتشر کردند و نوشتند در ایران باید اینگونه تنوع حجاب باشد. برخی دیگر از فعالان سیاسی هم به وجه دیگر ماجرا اشاره کردند که «عدم احضار و بازداشت دانشجویان دختر حاضر در تصویر اول، یک پیام مهم در دل خود داشت و آنهم اینکه خود حاکمیت علاقه‌ای به چنین مواجهه‌هایی ندارد و تمایلی ندارد که در موارد نالازم دوقطبی‌های این‌چنینی شکل بگیرد.»
سخن ما این نیست که این مسئله درست است یا غلط. بلکه صحبت این است که در برهه حساس کنونی این دوقطبی سازی اشتباه محض است و توجه ها را از مشکلات به سمت دیگری می برد. تصور کنید به جای این عکس، عکس و خبری از پیگیری مشکلات از طرف دانشجویان و فشار دانشجویان به برخی وزرا و اهالی مجلس مبتی بر حل مشکلی دست به دست می شد.
و در آخر لازم است فریاد بزنیم مشکل اصلی ایران امروز ما، روسری نیست.
ثبت دیدگاه